De sluis vormt de verbinding tot de Zuid Willemsvaart, voor grotere schepen die niet via Sluis 20, Bassin en sluis 19 kunnen. 

Water komt vanaf de Maas door een voedingskanaal door de Boschpoort van Maastricht. Een regelbare stuw regelt de hoeveelheid water die het kanaal ingaat om het kanaal te voeden. Van hier uit worden meerdere kanalen van water voorzien. Het kanaal van Bocholt naar Herentals met alle zijtakken, het Eindhovens kanaal, het Wilhelminakanaal en het recentere Màximakanaal werken met Maaswater wat in Maastricht in het kanaal gelaten word.

Het is de eerste stuw in de Maas die op Nederlands grondgebied staat. Naast de stuw ligt een kleine sluis die het vroeger mogelijk maakte om langs de stuw af te schutten. Een peilbootje maakte daar nog wel eens gebruik van, maar die hebben nu een helling waarlangs de boot te water kan gelaten worden. De stuw heeft vier openingen, waarvan drie met een schuif en regelklep en één scheepvaartopening. Deze scheepvaartopening is groter en hoger, maar heeft geen regelklep.

De Sint Servaasbrug is het eerste object waar schepen bij uitkomen nadat ze bij de sluis van klein Ternaaien zijn afgeschut, en de Belgisch Nederlandse grens zijn gepasseerd. Bij een normale waterstand gaat er ongeveer 6 meter onder de brug door, en daar komen twee meter bij als de brug geopend is. De bediening van de brug geschied vanuit de bediencentrale in Maasbracht.